Ja o swoim braku czasu mogłabym napisać książkę, gdybym znalazła ...

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda zawsze zostawia za sobą coś nowego.

 Czas jest jak rzeka, na której nie można stąpać dwukrotnie. Ciesz się chwilą, która jest, bo nie masz pewności, co przyniesie kolejna.

 Czas śpi za moimi plecami, ale nie lubi robić tego w tajemnicy. Musi mi przypominać o sobie; sypie mi na głowę piaskiem z swojego zegara klepsydry, szeleści w kalendarzu, mówi: tutaj, patrz jak płynie. A ja patrzę.

 Jutro nie jest zagwarantowane nikomu, ani młodemu, ani staremu.

 Nikt nie jest na tyle bogaty, aby móc kupić sobie odrobinę więcej czasu, a jednocześnie nikomu nie brakuje na tyle środków, aby mógł sobie pozwolić na stracenie go. Czas jest najcenniejszym skarbem, jakim dysponujemy, a najtrudniej go odzyskać, gdy go raz stracimy.

 Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.

 Nie mówimy, że coś się kończy. To wszystko jest kwestią czasu. Wszystko jest kwestią czasu. Bez końca i początku. Wszystko płynie, na zawsze i nigdy.

 Każde czasy są zepsute na swój własny, nowy sposób.

 Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda, którą dotknęliśmy, przepływa dalej. Cieszymy się wodą, która nadchodzi.

 Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już ta sama