
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Czas to cenny skarb, którego nie wolno marnować. Kiedy go stracisz, nigdy już go nie odzyskasz. Z każdą chwilą, która mija, umieramy troszkę.
Czas to najważniejsze dobro, które może być nam dane. Możemy go marnować, ale nie możemy go odzyskać. Gdy go stracimy, stracimy wszystko.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tych samych wód dwa razy, bo woda, której dotknąłeś już przepłynęła. Ciesz się każdym momentem życia.
Karty z przeszłości
każdy tasuje, jak mu pasuje.
Ludzie biegnący przez morze zmieniają niebo, nie ducha. Cokolwiek widzisz, gdziekolwiek jesteś, to zawsze jesteś sam z sobą. Boskość jest w nas, daleko w głąb naszej duszy. Jeżeli to miejsce jest czyste, jasne, jeżeli ty sam nie wprowadzasz tam smutku, co za różnica, czy ból ciała cię dotyka, czy zmieniają się rzeczy na zewnątrz? Każde miejsce staje się wolnym niebem dla człowieka mędrca.
Dobrze tak nie pamiętać, naprawdę. Każdemu polecam amnezję na starość.
A może po prostu nic? Pustka? Sen bez snu? Ciemność?
Czas jest jak rzeka, w której nie można dwa razy postawić stopy, z obawy, że drugi raz to już nie będą te same wody, które minęły. Czas, jak rzeka, nieustannie się przemieszcza, kształtuje i przekształca wszystko w swoim związku.
Czas ucieka nieodwracalnie. Nie można go zatrzymać ani na chwilę. Dlatego tak ważne jest umiejętne zarządzanie nim, aby każda chwila była wykorzystana najlepiej, jak to możliwe.