Odważnym los sprzyja.

 Czas to coś, co najpierw trzeba stracić, a potem żałować, że się zmarnowało. To dziwna substancja, której zawsze jest za mało, choć nigdy jej nie brakuje.

 Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.

 Nie mierzymy czasu zegarami, lecz wspomnieniami. Zegary pokazują tylko naszą niezdolność do uwolnienia się od chwili obecnej.

 Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radością, ale dla tych, którzy kochają, czas to wieczność.

 Niektórzy są z jedną osobą całe życie,
a inni całe życie czekają na taką osobę.

 Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwukrotnie, bo woda, którą dotknęliśmy, spływa, a zastępuje ją ta, która nadchodzi, i tak dalej.

 Był kiedyś świat,
który znaliśmy,
ale poszedł naprzód.

 Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ to, co przeszło, nigdy nie wróci. Cieszmy się więc każdym momentem, jaki nam daje życie.

 Czas jest czymś, czego nigdy nie mamy wystarczająco, ale niestety, nie możemy to zobaczyć dopóki nie starzejemy się. Nie możemy docenić wartości czasu, gdy jesteśmy młodzi.

 Czas to najważniejsze dobro, które może być nam dane. Możemy go marnować, ale nie możemy go odzyskać. Gdy go stracimy, stracimy wszystko.