Czas leczy rany, prawda? -Chyba tak, tylko trzeba dać mu ...

 Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.

 Przeszłość jest historią, przyszłość jest tajemnicą, a teraźniejszość jest darem. Dlatego nazywa się go 'prezentem'. Życie jest teraz.

 Czas jest jak rzeka, która nie płynie równo, lecz porusza się falami i kłębami.

 Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami i wszystkim, co robię, by te chwile sprawiły, że czuję się żywy. Chwile, które przekraczają granice. Nie chcę osiągnąć pięknego końca. Chcę piękna bez końca.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda już przeminęła i nigdy więcej nie wróci., ciesz się każdym momentem, ciesz się każdym smakiem doświadczonym z chwilą.

 Ważne jest tylko to, co robimy z naszym czasem. Kochać, cierpieć, myśleć. Reszta to tylko puste milczenie. Panie, ten czas, który nam dałeś, czas naszego życia, jest zbyt krótki. Możemy go stracić, nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy go zmarnować, nie zwracając uwagi. Ale czas to jest życie. A życie to jest w naszych sercach. Tylko Ty, Panie, możesz nam dać więcej czasu, więcej życia.

 Czas jest najważniejszym zasobem, którego używamy. Daje nam możliwość, ale równocześnie jest ograniczony. Jak na paradoks, wiele osób go marnuje, nie doceniając jego wartości. Czas, który upłynął, nigdy nie wróci.

 Czas to nieobecne ziarno, z którego rośnie cały świat. Nie można go zatrzymać, nie można go zapanować. Czasu nie można kupić, można go tylko przeżyć. Nie ma sensu go tracić, bo go nie odzyskamy.

 Czas to rzecz najbardziej cenna, jaką można stracić. Bo można go tylko stracić. Raz wykorzystany, już nigdy nie wróci.

 Czas jest miejscem spóźnień.