Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.

 Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Człowiek, który nie zrozumie tego, nigdy nie rozumie niczego.

 W każdym momencie czasu kryje się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym momencie czasu kryje się wieczność.

 Czas jest miejscem spóźnień.

 Czas to nie to, co mija, ale to, co nadchodzi.

 Nie ma na świecie nic bardziej elstycznego, ani bardziej bliskiego mężczyźnie, ani bardziej stanowczego niż czas. Dociera do każdego, nie wybiera miejsca, nie oszczędza niczego – zostawia pustynię po bitwie, ziemię po pożarze, serce po miłości.

 Największym błędem człowieka jest przekonanie, że ma jeszcze dużo czasu na naprawdę błędów.

 Ludzkie życie jest zbudowane z czasu. Nasze dni, nasza zapłata mierzone są w godzinach, nasza wiedza wyznaczana jest przez lata. Chwytamy w ciągu dnia kilka minut na przerwę na kawę, a potem czym prędzej biegniemy do biurek, spoglądamy na zegarek, żyjemy od jednej wizyty do drugiej. Mimo to nasz czas kiedyś się kończy i w głębi duszy zastanawiamy się, czy przeżyliśmy dobrze te wszystkie sekundy, minuty, godziny, dni, tygodnie, miesiące, lata i dekady.

 Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.

 Pędzimy przez życie tak szybko, że zostajemy sami z sobą. Najstraszniejszy z naszych samotności, niż być samym w nocy.

 Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ upływająca woda, którą kiedyś dotknięto, jest już daleko i ta, która nadejdzie, jeszcze nie jest tu. Cieszmy się każdym momentem.