Czas jest wszystkim, co masz ... i pewnego dnia może ...

 Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Człowiek, który nie zrozumie tego, nigdy nie rozumie niczego.

 Rzekomo umieramy z powodu starości, ale jest to zmyłka. Umieramy, bo po prostu odczuwamy upływ czasu i nie jesteśmy w stanie tego znieść.

 Czas jest najważniejszy na świecie, bo to jest sposób, w jaki nasze doświadczenia są uporządkowane. Ale to, co nazywamy czasem, jest tylko iluzją. Chociaż jest nieuchronny, nie jest na to dowodu.

 Nie licz godzin, które minęły. Zobacz tylko to, co osiągnąłeś. Nie licz dni, które przeminęły z bólem. Czyń szczęśliwym każdy nadchodzący dzień.

 Czas to najbardziej nieoceniony nauczyciel. Pokazuje nam prawdę o rzeczach nieodkrytych, ukazuje nam wartość chwil, które umknęły nam niepostrzeżenie. Czas uczy nas cierpliwości, ale przede wszystkim pokazuje, że to co wydaje się ważne dziś, jutro może nie mieć żadnego znaczenia.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć tą samą wodą, bo woda, którą dotkałeś płynie do końca. Woda, którą dotkniesz następnie, jest już inna woda, a jednak ten sam czas.

 Czas to rzeka, którą możemy przepłynąć tylko raz i nie ma sensu zatrzymywać się na jej brzegu z zegarkiem w ręku. Najważniejsze jest pływać, a nie zastanawiać się, ile nam zostało do końca. Każdy moment jest cenny.

 Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.

 Czas to rzecz niezmiernie cenna, niestety często nie doceniamy jego wartości. Dopiero kiedy brakuje nam czasu, zdajemy sobie sprawę, jak wiele moglibyśmy osiągnąć, gdybyśmy tylko potrafili go właściwie wykorzystać.

 Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.