cieszyli się swoim towarzystwem przez kilka miesięcy,każde spotkanie było jak powiew wiatru ,aż tu któregoś dnia ucichł szept jego słów cisza w telefonie mimo że czeka aż jej powie co się stało ,ale tylko echo jej pytań ciąż w głowie huczy ,czyżby stchórzył ,lecz nie zasługuje ona na tę cisze ...
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
Jest tylko jeden sposób na cofnięcie czasu: żyć życiem kogoś innego.
Poddać się, to wydać na siebie wyrok,
który, nie da Nam o Sobie zapomnieć,
w smutnych chwilach.
Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Tylko on potrafi pokazać nam kto naprawdę jest naszym przyjacielem, a kto jedynie udaje.
Czas jest jedynym rzetelnym krytykiem, a jednocześnie najwytrwalszym i najzacieklejszym kibicem twojej indywidualności. To on nieustannie zapisuje twoje myśli, działania i uczucia, będące wyrazem twojej osobowości.
Nie pędź, czas się nie kończy.
Czas jest jak rzeka. Nie można dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, która przeszła, nigdy nie przepłynie ponownie. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas to najcenniejsza waluta, jaką mamy. Jeśli to zrozumiesz, zaczniesz go inaczej spędzać.
