Żebyśmy mogli jeszcze chwilę pożyć po naszemu,w czasach,kiedy się żyło na dni.
Czas jest najcenniejszym skarbem, jaki mamy, bo to dar istnienia. Nie możemy go ani kupić, ani sprzedać. Możemy go tylko dobrze wykorzystać.
Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.
Czas jest jak rzeka, nie możemy dotknąć dwa razy tej samej wody, ponieważ płynąca woda, którą dotkniemy raz, już dawno przepłynęła i nigdy więcej nie powróci.
Czas jest płatnikiem wszystkich długów, w końcu stójmy na straży naszych dni, są one krótkie, o wiele za krótkie, aby móc je trwonić na niepotrzebne kłótnie, na złość i gniew.
Czas, który widzi zdarzać się wszystko, czeka na pamięć, która zapomina o wszystkim. Czas zabiera nasze dzieci, niszczy nasze miłości, nasze zdrowie, nasze życie. Czas nie czeka na nic.
Czas, który widzimy w minutach, godzinach, dniach, miesiącach i latach, jest tylko jedną stroną realności. Druga strona, równie ważna, jest nasze postrzeganie czasu.
Rzekomo umieramy z powodu starości, ale jest to zmyłka. Umieramy, bo po prostu odczuwamy upływ czasu i nie jesteśmy w stanie tego znieść.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo ta woda, której dotknąłeś, już przepłynęła i nie wróci nigdy.
Twój czas jest ograniczony. Nie
marnuj go na życie cudzym życiem.
