Żyjemy w epoce, w której nadmiar wolnego czasu staje się równie niebezpieczny jak jego brak. Czas to cenny zasób, który trzeba umieć dobrze spożytkować.
Czas jest rzeką, którą płyniemy. Rzeka jest czasem, który nas nosi. Ta rzeka jest rzeką istnienia. To co zdarza się w niej, to jest rzeczywistość. Życie jest rzeką i każdy człowiek jest tym, co wynurza się z rzeki, stąd człowiek jest różny w każdym kolejnym momencie. Rzeka zawsze płynie.
Czas to królewski dar, którego nie można kupić, ale można go marnować. Nie pozwól stracić ani chwili, bo kiedy minie, nigdy więcej nie wróci.
Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.
Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Można żyć bogato mając niewiele pieniędzy, ale nie da się żyć pełnią życia nie mając czasu.
Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Godzina czytania jest godziną skradzioną z raju.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda zawsze zostawia za sobą coś nowego.
Często mówimy, że czas leci, rozmyślając o przemijaniu. Ale czy kiedykolwiek zatrzymałem się, aby pomyśleć o tym, ile godzin, minut i sekund otrzymuję do życia każdego dnia? Chwile, które są mi dane, to nieodzowna część mojego istnienia, bez której nie mógłbym istnieć.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
