Czas i jego istnienie

 Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.

 Żebyśmy mogli jeszcze chwilę pożyć po naszemu,w czasach,kiedy się żyło na dni.

 Cokolwiek robimy, to zawsze będziemy zmierzać do przyszłości. Nawet jeśli wspominamy przeszłość, to robimy to z myślą o teraźniejszości i przyszłości. Czas nie jest nam obojętny, nie możemy mu być obojętni my.

 Czasami musimy przestać analizować przeszłość,
przestać planować przyszłość, przestać zastanawiać
się co tak naprawdę czujemy, przestać decydować
rozumem co chce czuć serce. czasem musimy po prostu
powiedzieć sobie “niech się dzieje co chce” i iść dalej.

 Czas to rzeka, której brzegiem jest teraźniejszość, źródłem przyszłość, a przepływ to przeszłość.

 Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.

 Czas to królewski dar, którego nie można kupić, ale można go marnować. Nie pozwól stracić ani chwili, bo kiedy minie, nigdy więcej nie wróci.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływała woda, której dotknąłeś, nigdy nie powróci. Ciesz się każdą chwilą w swoim życiu.

 Często mówimy, że czas leci, rozmyślając o przemijaniu. Ale czy kiedykolwiek zatrzymałem się, aby pomyśleć o tym, ile godzin, minut i sekund otrzymuję do życia każdego dnia? Chwile, które są mi dane, to nieodzowna część mojego istnienia, bez której nie mógłbym istnieć.

 Czas jest najsurowszym z nauczycieli, z tego powodu, iż najpierw daje nam egzamin, a dopiero potem lekcje. W życiu jest zawsze tak, że najpierw musimy podjąć decyzje, a dopiero później dowiadujemy się, jakie konsekwencje niesie nasza decyzja.