Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Tylko on potrafi pokazać nam kto naprawdę jest naszym przyjacielem, a kto jedynie udaje.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Człowiek, który odczuwa, jak cenny jest każdy moment, zrobi coś z tego. To jest główna różnica między nami, a nimi.
Czekam na piątek.
Czas jest bezlitosny. Czas to najważniejsze co mamy. Ludzie zrozumieją to dopiero wtedy, gdy czasu już nie będzie. I tak to jest zawsze.
Czas jest najmądrzejszym z doradców. Czas pokazuje nam co jest naprawdę ważne, a co tylko chwilowe. Kiedy upływa, stajemy się mądrzejsi, lecz także bardziej świadomi ulotności życia.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepłynęła woda, której dotknęliśmy, nie powróci nigdy więcej. Cieszmy się każdym momentem, który jest nam dany.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą dotknąłeś zniknęła już do zawsze. Nie możesz dotknąć tych samych wód.
Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
