Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas to najdoskonalszy nauczyciel, lecz niestety zabija wszystkie swoje uczniów.
Wszystko porusza się, biegnie, różni się, nic nie zatrzymuje Czasu. Jak rakieta, jak strzała z łuku celuje w nieznane. Wołać za nim bez słów: wróć, choć wiesz, że nie wróci.
Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Wybierając na co poświęcimy nasz czas, decydujemy, co tak naprawdę jest dla nas ważne. Nie odkładaj na później to, co możesz zrobić dzisiaj, ponieważ czasu nie można odzyskać.
Czas – najlepszy sędzia.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda, którą dotknąłeś, już przepłynęła i nigdy nie powróci. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest najważniejszy. To jest prymarny punkt, którym musisz posiadać. Życie jest zbyt krótkie. Nie możesz robić wszystkiego. Musisz zdecydować, co chcesz robić i to zrób. Bieżące zadanie powinno być twoim najważniejszym zadaniem. Egzystencja to tylko bezcenna kwestia czasu.
Czas jest jak rzeka, na której nie można stąpać dwukrotnie. Ciesz się chwilą, która jest, bo nie masz pewności, co przyniesie kolejna.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda będzie już dalej. Cieszmy się więc każdym momentem, który życie nam daje.
Czas jest tym co najcenniejsze. To jedyna rzecz, której nie możemy sobie kupić. Czasu nie możemy zatrzymać, przyspieszyć ani spowolnić. Jest bezwzględny i nieustający.
