Proszę nie przeszkadzać, czekam na piątek.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepłynęła woda, której dotknęliśmy, nie powróci nigdy więcej. Cieszmy się każdym momentem, który jest nam dany.
Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.
Czas jest jak rzeka, w którą nie można wejść dwa razy. Cień, który rusza się naprzód, nigdy nie wraca do straconego miejsca. Lecz ludzie mają nadzieję, że czas wróci, że będzie tak, jak była młodość. To w ogóle nie jest możliwe.
Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić, bo nigdy jej nie odzyska. Czas przemija nieubłaganie, niezależnie od naszych uczuć, marzeń i pragnień.
Czas to pies goniący własny ogon. Im bardziej się spieszy, tym bardziej oddala się od celu.
Czas jest najbardziej cennym zasobem, które mogą posiadać ludzie. Nie można go zatrzymać, nie można go kupić, nie można go odzyskać. Możesz jedynie decydować, jak go będziesz wykorzystywać.
Czas przemija nieubłaganie. Nie czeka na nas. Nie wraca. Czym jest więc czas? To nasza cenna waluta, którą możemy wydawać tylko raz. To nasza kolejność, której nie możemy zmienić. Czas to nasze życie.
"Czas jest czymś co można stracić i nigdy już nie odzyskać. Jeśli go zmarnujemy, to jest to nasza największa strata, której żaden wysiłek, żadne złoto nie jest w stanie zrekompensować. Dlatego nie ma nic cenniejszego od czasu."
