Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Cokolwiek robimy, to zawsze będziemy zmierzać do przyszłości. Nawet jeśli wspominamy przeszłość, to robimy to z myślą o teraźniejszości i przyszłości. Czas nie jest nam obojętny, nie możemy mu być obojętni my.
Czas to najcenniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać. Gdy go stracisz, nigdy go nie odzyskasz. Dlatego tak ważne jest, aby go doceniać i wykorzystywać najbardziej efektywnie, jak to tylko możliwe.
Kiedy jest zdrowie, to i w miłości idzie bardzo dobrze. I nie mam tu na myśli uczuć do partnera czy dzieci, tylko w ogóle do życia. Ja teraz rozumiem, co to znaczy naprawdę cieszyć się każdą chwilą. Doceniam każdą minutę. Zawsze powtarzam mojej córce: „Jeśli rzeczy małe nie będą cię cieszyły, to i duże nigdy nie ucieszą”. Cieszę się więc tymi małymi okruchami, przyrodą, zielenią. Cieszę się, mogąc iść po prostu brzegiem morza, chłonąc jego zapach i całej przyrody, która mnie otacza. Ktoś, kto nie otarł się o pewne ostateczne sprawy, pomyśli, że mówię głupoty.
Czas jest najcenniejszym skarbem, jaki mamy, bo to dar istnienia. Nie możemy go ani kupić, ani sprzedać. Możemy go tylko dobrze wykorzystać.
Czas ma to do siebie, że zdaje się płynąć wolno kiedy jesteśmy młodzi, lecz przybiera na prędkości, gdy starzejemy się. Pamiętaj, że każda chwila jest cenna, więc staraj się żyć pełnią życia.
Czas to jeden z naszych najważniejszych zasobów. Nie można go ani kupić, ani zatrzymać. A wartość tego, co zrobimy z naszym czasem, jest czymś, co w końcu definiuje nas jako ludzi.
Czas jest jak rzeka. Nie można dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, która przeszła, nigdy nie przepłynie ponownie. Ciesz się każdym momentem życia.
Nikt nie może cofnąć się w czasie i napisać
nowego początku, ale każdy może zacząć
od dzisiaj i dopisać nowe zakończenie.
Czas jest jak rzeka, której nie możesz dotknąć dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś, zniknęła na zawsze. Nie istnieje już. Kiedy patrzysz na rzekę, przypomina to błyskawiczny przegląd minionego czasu.
