Człowiek się nie zmienia. Można go tylko poznać. Ale zna się go całe życie, pod różnymi warunkami, w różnym czasie, miejscu oraz bez powodu.
Rodzimy się w jeden dzień. Umieramy w jeden dzień. W jeden dzień możemy się zmienić. I w jeden dzień możemy się zakochać. Wszystko może się zdarzyć w ciągu zaledwie jednego dnia.
Czas to cenny skarb, którego nie wolno marnować. Kiedy go stracisz, nigdy już go nie odzyskasz. Z każdą chwilą, która mija, umieramy troszkę.
Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.
Czas spędzony z kimś, kogo
kochamy, nigdy nie będzie stracony.
Zostaje z nami na zawsze.
Gdybyśmy nie umierali, czas byłby tylko wymiarem przestrzeni. W takiej przestrzeni człowiek mógłby być wszędzie naraz. Umieranie uniemożliwia nam bycie wszędzie naraz, narzucając nam bycie zawsze tu i teraz.
Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.
Zabawne, że prawie zawsze mamy czas, by wciąż i wciąż poprawiać swoje błędy.
Czas to rzecz najcenniejsza, jaką możemy sprezentować innym, bo dając swój czas, dajemy to, czego już nigdy nie odzyskamy.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływała i nigdy już nie powróci. Ciesz się każdą chwilą życia.
