Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego życie jest zrobione.
Już za późno pojąłem jak krótki jest kawałek czasu, jaki nam żyć dany. Życie to jestła, która samą siebie pożera.
Był kiedyś świat,
który znaliśmy,
ale poszedł naprzód.
Nie strać momentu, w którym jesteś.
Wyciągnij z niego to, co jest do wyciągnięcia.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Czas jest błogosławieństwem nietrwałości, przypomnieniem o przemijalności, który pomaga nam docenić chwilę. Człowiek, który zna wartość czasu, nigdy go nie marnuje, ale korzysta z każdej sekundy z wyrazem wdzięczności na twarzy.
Czas nie jest rzeczą, którą zrozumieć można na pierwszy rzut oka. Jest jak rzeka - nieustannie płynie, a my możemy tylko zanurzyć się w jej nurt i pozwolić sobie dryfować.
Gdybyśmy nie umierali, czas byłby tylko wymiarem przestrzeni. W takiej przestrzeni człowiek mógłby być wszędzie naraz. Umieranie uniemożliwia nam bycie wszędzie naraz, narzucając nam bycie zawsze tu i teraz.
Czas to coś, czego nie da się kupić, nie da się go przywrócić ani zatrzymać. Czasu nie możemy kontrolować, możemy tylko decydować, co z nim zrobimy. To cenny dar, który każdego dnia otrzymujemy, ale nie potrafimy docenić.
Czas jest jak rzeka, której nie możesz dotknąć dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś, zniknęła na zawsze. Nie istnieje już. Kiedy patrzysz na rzekę, przypomina to błyskawiczny przegląd minionego czasu.
