Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.
Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.
Życie jest kroplą w oceanie wieczności, chwilą w nieskończoności czasu. Cokolwiek robimy, czego doświadczamy, to tylko chwilowe mgnienie w przepełnionym wszechświecie narodzin, życia i śmierci.
Czas jest najważniejszym zasobem, jakim dysponuje człowiek. Każda minuta, która przemija, jest straconą okazją. Czas jest czymś, czego nie możemy odzyskać, dlatego tak ważne jest, aby go dobrze wykorzystać.
Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają... Bardzo szybki dla tych, którzy się boją... Bardzo długi dla tych, którzy się smucą... Bardzo krótki dla tych, którzy się cieszą... Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest jak rzeka, nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo przepływa i nie powraca. Wykorzystuj każdą chwilę, jaką masz, bo jej nigdy nie odzyskasz.
Największym błędem człowieka jest przekonanie, że ma jeszcze dużo czasu na naprawdę błędów.
Życie jest tak krótkie, a dzień rozpoczyna się tak wcześnie, i czas jest jak zawsze niewystarczający.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ płynąca woda minęła i nigdy nie wróci. Cieszmy się więc każdym momentem naszego życia.
Czas jest tym, co mierzy, nie to, co mierzone; jest to, co przepływa, nie to, co przepływne; jest to, co trwa, nie to, co trwałe.
