Czas jest rzeką, która niesie z sobą wszystko co pojawia się w zasięgu jej wzroku, a jednocześnie pozostawia za sobą spustoszenie. To, co jest nieuchwytne i niewidoczne, staje się najbardziej realne i nieodwracalne na świecie.
Dawno, dawno temu, nie jest już teraz, a teraz nie będzie nigdy więcej. Minuta to coś, co nie wraca.
To nie czasu nam brakuje, tylko skupienia.
Czas spędzony z kimś, kogo
kochamy, nigdy nie będzie stracony.
Zostaje z nami na zawsze.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda, którą dotknęliśmy, przepływa dalej. Cieszymy się wodą, która nadchodzi.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radością, ale dla tych, którzy kochają, czas to wieczność.
Nie mierzymy czasu zegarami, lecz wspomnieniami. Zegary pokazują tylko naszą niezdolność do uwolnienia się od chwili obecnej.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, której dotknąłeś, przepłynie już dalej. Ciesz się każdym momentem.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt błyskawiczny dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas przemija nieubłaganie. Nie czeka na nas. Nie wraca. Czym jest więc czas? To nasza cenna waluta, którą możemy wydawać tylko raz. To nasza kolejność, której nie możemy zmienić. Czas to nasze życie.
