Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Nie odkładaj na później tego, co możesz zrobić teraz. Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć dwukrotnie tej samej wody, ponieważ woda, którą dotknąłeś, już płynie dalej. Nie ma takiej samej wody, nie ma takiego samego momentu.
Czas nie jest klepsydrą, która przesypuje piasek, lecz żniwiarzem, który więzi snop.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływała woda, którą dotknąłeś, nie przepłynie już nigdy.
Czas to jedyny sprawiedliwy sędzia, rozstrzygający spór o wartość człowieka. Kto zasiedział się na przystanku bytu, ten nigdy nie zrozumie sensu podróży.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, którą dotkniemy, przepłynie na zawsze. Żyj każdą minutę swojego życia
Czas szybko płynie i na nikogo nie czeka.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Czas jest najwspanialszym przekleństwem. To, co nim zyskujemy, jest zapłatą za to, co tracimy. Czas zawsze mówi prawdę.
Czasami zapominam, jak się oddycha.
