Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Czas pytań - jakby był kiedykolwiek inny.
Czas to najcenniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać. Gdy go stracisz, nigdy go nie odzyskasz. Dlatego tak ważne jest, aby go doceniać i wykorzystywać najbardziej efektywnie, jak to tylko możliwe.
Czas jest jak rzeka nieustannie płynąca, której bieg nie możemy zatrzymać. Każda chwila jest cennym klejnotem, który, raz stracony, nigdy nie powraca.
Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co tworzymy. Czas jest prawdą należącą do wszystkich, ale nie każdego. Czas jest lekiem na rany i balsamem dla serca.
Wśród wielkości rzeczy, które są wokoło nas, istnienie Nicości dzierży pierwsze miejsce, a władza jej obejmuje rzeczy, które nie mają bytu,
a jej istota tkwi w czasie, między przeszłością i przyszłością, i nie posiada zgoła teraźniejszości.
Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.
Czas leczy rany, prawda? -Chyba tak, tylko trzeba dać mu szansę.
Czas jest rzeką, którą płyniemy. Rzeka jest czasem, który nas nosi. Ta rzeka jest rzeką istnienia. To co zdarza się w niej, to jest rzeczywistość. Życie jest rzeką i każdy człowiek jest tym, co wynurza się z rzeki, stąd człowiek jest różny w każdym kolejnym momencie. Rzeka zawsze płynie.
