Zabawne, że prawie zawsze mamy czas, by wciąż i wciąż poprawiać swoje błędy.
Musi zdarzyć się coś szczególnego, by zrozumieć, że nie jesteśmy nieśmiertelni. Czas to coś, co nie wraca, to jest klejnot, którego nie należy marnować.
Przeszłość należy do historii, przyszłość do Boga, czas teraźniejszy jest własnością Mądrości. Czas jest jak rzeka, płynąca stąd, wypełniona obrazami i emocjami.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odtworzyć. Marnotrawienie swojego czasu na rzeczy nieistotne oznacza marnotrawienie swojego życia.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknąłeś, jest już daleko, a nadchodząca jest zawsze nowa.
Czas jest jedyną rzeczą, której nie możemy dotknąć, pojąć, a mimo to toczy się nieodwracalnie, przemijając cicho i nieubłaganie.
Czas jest jak rzeka, której nie możemy stąpać dwa razy w to samo miejsce, więc cieszmy się każdą chwilą, którą z nim spędzamy. Pamiętajmy, że nie możemy go zatrzymać ani zwolnić, stąd każda sekunda jest cenna i niepowtarzalna.
Czas jest jedynym rzetelnym krytykiem, a jednocześnie najwytrwalszym i najzacieklejszym kibicem twojej indywidualności. To on nieustannie zapisuje twoje myśli, działania i uczucia, będące wyrazem twojej osobowości.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Czas to największa mądrość i najtrudniejszy nauczyciel, bo najpierw daje nam egzamin, a później lekcje.
Czas jest najbardziej nieocenionym z zasobów ludzkości, najrzadszym ze skarbów, dlatego warto wykorzystywać go mądrze, warto kochać, cenić co dnia i uczyć się na błędach.
