Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.
Czas jest jak rzeka, której nie można dotknąć dwa razy, bo przepływająca woda nie jest już ta sama
Czas jest najbardziej cennym zasobem, którego nie można odzyskać. Nauczyć się go szanować to prawdziwa sztuka życia.
Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.
Czas jest dla nas tajemnicą. Wiemy co to jest, dopóki ktoś nas tego nie pyta, potem już nic nie jesteśmy w stanie powiedzieć.
Czas jest jedyną rzeczą, której nie można namierzyć. To jest bezcenne i gdy raz mija, nigdy nie powraca.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas jest tym co najbardziej wartościowego posiadamy. Możemy stracić pieniądze i zarobić je z powrotem. Ale jeśli stracimy czas, już go nigdy nie odzyskamy.
Czas to najcenniejszy zasób, jaki mamy. Wszystko inne możemy stracić i odzyskać, ale jeśli stracimy czas, jest on na zawsze stracony.
Nie strać momentu, w którym jesteś.
Wyciągnij z niego to, co jest do wyciągnięcia.
