Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Nie możemy go zatrzymać, nie możemy go odzyskać, dlatego musimy go docenić.
Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo prąd, który przepłynął, nigdy nie przepłynie podwójnie. Ciesz się każdym momentem.
Czas i tak każdemu dołoży, pamiętaj o tym.
Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co rodzi się i kwitnie na jej brzegach; on nie zna wstrzymań ani opóźnień, jest surowy i nieubłagany jak śmierć, której jest zwiastunem.
Czas to pieniądz – Bzdura! Czas jest bezcenny.
Czas, ten kosmiczny rzemieślnik, majsterkujący w swym niematerialnym warsztacie, zawsze działa w kierunku doskonałości. Nie spieszy się, nie obawia się późności. Czekania na odpowiedni moment, na tę optymalną chwilę.
Wśród wielkości rzeczy, które są wokoło nas, istnienie Nicości dzierży pierwsze miejsce, a władza jej obejmuje rzeczy, które nie mają bytu,
a jej istota tkwi w czasie, między przeszłością i przyszłością, i nie posiada zgoła teraźniejszości.
Czas jest tym, co najważniejsze w życiu. Tak naprawdę jest to jedyna rzecz, której nie możemy odzyskać. Gdy tracimy pieniądze, możemy je zarobić ponownie, ale gdy marnujemy czas, jest on stracony na zawsze.
Życie jest piękne tylko dlatego, że jest przemijające. Po co by nam było cokolwiek cenić, skoro wszystko by było wieczne? Są na świecie rzeczy bezcenne, ale nie ma nic cenniejszego od czasu, bo to on decyduje o naszej wartości.
