Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwukrotnie, bo woda, która już przepłynęła, nigdy więcej nie przepłynie. Można stracić i odzyskać pieniądze, zdrowie, przyjaciół, ale czasu już nigdy nie odzyskasz.
Dobrze tak nie pamiętać, naprawdę. Każdemu polecam amnezję na starość.
Czas przemija nierówno – raz rwie przed siebie,
to znów niemiłosiernie się dłuży – ale mimo to przemija.
Czas jest względny i jego wartość zależy od tego, co z nim robimy. Można go marnować i tracić, ale można też przeżywać tak intensywnie, że sekunda staje się wiecznością.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tych samych wód dwa razy, bo woda, której dotknąłeś, jest już daleko, a nadchodzi nowa.
Nikt nie może cofnąć się w czasie i napisać
nowego początku, ale każdy może zacząć
od dzisiaj i dopisać nowe zakończenie.
Niekiedy czas mija zbyt szybko.
Czas to najcenniejsza waluta, jaką mamy. Jeśli to zrozumiesz, zaczniesz go inaczej spędzać.
Czas przemija nieubłaganie. Nie czeka na nas. Nie wraca. Czym jest więc czas? To nasza cenna waluta, którą możemy wydawać tylko raz. To nasza kolejność, której nie możemy zmienić. Czas to nasze życie.
