Refleksja o czasie

 Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.

 Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.

 Czas jest tym, co najważniejsze w życiu. Tak naprawdę jest to jedyna rzecz, której nie możemy odzyskać. Gdy tracimy pieniądze, możemy je zarobić ponownie, ale gdy marnujemy czas, jest on stracony na zawsze.

 Nie marnuj czasu, bo to szpitalna pościel, na której się do końca będziesz kłaść. Pamiętaj, że kiedy umierasz, nie możesz zabrać ze sobą żadnej z gromadzonych przez całe życie minut.

 Czas zatrzymuje się w miejscu.

 Czas to nie to, co mija, ale to, co nadchodzi.

 Ludzie biegnący przez morze zmieniają niebo, nie ducha. Cokolwiek widzisz, gdziekolwiek jesteś, to zawsze jesteś sam z sobą. Boskość jest w nas, daleko w głąb naszej duszy. Jeżeli to miejsce jest czyste, jasne, jeżeli ty sam nie wprowadzasz tam smutku, co za różnica, czy ból ciała cię dotyka, czy zmieniają się rzeczy na zewnątrz? Każde miejsce staje się wolnym niebem dla człowieka mędrca.

 Pamiętaj, że czas, jakiejkolwiek aktywności poświęcasz, jest wyrazem Twoich priorytetów. Zawsze znajdziesz czas na to, co jest dla Ciebie ważne.

 Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów. Czasem to co myślimy, że jest konieczne, wcale takie nie jest. A to, co uważamy za zbyteczne, okazuje się być kluczowe. Czas ujawnia prawdę.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływa i jest zawsze inna. Ciesz się każdą chwilą życia.