Refleksja o czasie

 Nawet kiedy wszystko wydaje się być przeciwko nam, musimy pamiętać, że samolot startuje pod wiatr, a nie z nim

 Czy to nie dziwaczne, że często nie potrafimy docenić pełni chwili, dopóki nie przeminie i nie staje się wspomnieniem? Czas jest jak rzeka, której nie możemy pohamować.

 Czas to najważniejszy zasób, który mamy. Trudno go zyskać, łatwo stracić i niemożliwe do odzyskania. Używaj go mądrze.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływała i nigdy już nie powróci. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Odważnym los sprzyja.

 Czas jest najmądrzejszym doradcą. Czas pomaga nam przekonać się, do kogo naprawdę możemy odczuwać uczucia, a kogo po prostu zauważamy. Ostatecznie, czas wywołuje odpowiednie emocje wobec odpowiednich osób.

 Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.

 Nie marnuj czasu, bo to szpitalna pościel, na której się do końca będziesz kłaść. Pamiętaj, że kiedy umierasz, nie możesz zabrać ze sobą żadnej z gromadzonych przez całe życie minut.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Czasu nie można zatrzymać. Można go tylko stracić. I jedno jest pewne, kiedy tylko się zgubisz, nie znajdziesz drogi powrotnej.