Refleksja o czasie

 Czas jest tym, co mierzy, nie to, co mierzone; jest to, co przepływa, nie to, co przepływne; jest to, co trwa, nie to, co trwałe.

 Każde czasy są zepsute na swój własny, nowy sposób.

 Czas jest najbardziej nieocenionym z zasobów ludzkości, najrzadszym ze skarbów, dlatego warto wykorzystywać go mądrze, warto kochać, cenić co dnia i uczyć się na błędach.

 Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.

 Czas jest jak rzeka - nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą dotkniemy, przepłynie na zawsze. Wykorzystuj każdą chwilę.

 Czas jest tylko iluzją, szczególnie przechodzący bez sensu. Czas jest czekaniem na coś, co nigdy nie przychodzi. Musisz nauczyć się żyć jeden dzień na raz. Człowiek myśli, że ma cały czas na świecie. Ale to nieprawda. Jedyne co masz, to to, co teraz

 Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.

 Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.

 Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwukrotnie, bo woda, która już przepłynęła, nigdy więcej nie przepłynie. Można stracić i odzyskać pieniądze, zdrowie, przyjaciół, ale czasu już nigdy nie odzyskasz.

 Czas nie jest z gumy. Każdy, wcześniej czy później, będzie wąchał kwiatki od spodu.