Refleksja o czasie

 Jak to mówią – czas nie guma, budzik nie sanki.

 Czas, którego nie mierzymy minutami, ale przeżyciami, który mija niewidocznie, ale nie zostaje bez śladu - jest cenniejszy od złota.

 Dwie rzeczy napełniają duszę coraz nowym i wzrastającym podziwem i euforią, im częściej i trwalej zastanawia się nad nimi: niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie.

 Nie warto marnować czasu, bo to jest materiał, z którego jest zrobione życie. Każda powtarzająca się sekunda jest darem, który powinniśmy wykorzystać.

 Czas jest najważniejszym zasobem, którego używamy. Daje nam możliwość, ale równocześnie jest ograniczony. Jak na paradoks, wiele osób go marnuje, nie doceniając jego wartości. Czas, który upłynął, nigdy nie wróci.

 Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami. Są chwile, które są na wagę złota i mój czas nie jest mierzony liczbą dni, ale liczbą tych złotych chwil.

 Czas, podobnie jak woda w rzece, nieustannie płynie. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili.

 Czas jest rzeką, której nurt nieustannie nas pędzi, choć wydaje się, że to my jesteśmy w biegu. Dlatego nie mamy w życiu większego wroga niż czas.

 Nie pozwól, aby wczoraj
zabrało ci za dużo dzisiaj.

 Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknąłeś, pójdzie już dalej. Ciesz się więc każdym momentem życia.