Czas to rzeka, po której płyniemy, ale i która płynie przez nas. To nie jest coś, co mija, ale coś, co przechodzi i zostaje. Czas to nie przestrzeń, której można doświadczyć zmysłami, ale idea, którą musimy zrozumieć umysłem.
Filozoficzne spojrzenie na pojęcie czasu, które porównuje go do rzeki i podkreśla jego nieuchwytność dla zmysłów, ale zrozumienie poprzez umysł.
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Upływający czas jest zawsze nieprzyjazny, jest straszliwą rzeczywistością, która zabija nasze słodkie marzenia, mówi do nas 'nie jestem jedynie beztroskąflirtową chwilą, jestem rzeczywistością, twoją rzeczywistością.'
Czas jest pewnego rodzaju rzeką, której nie możemy przekroczyć. Zanosi wszystko, co tworzymy, tworzy mury, które niszczą nasze marzenia i oddziela ludzi, z którymi bylibyśmy chcieli zostać na zawsze. Czas to niewidzialny władca, zawsze nieubłagany.
Czas nie jest tym, co zdarza się ludziom. Czas jest rodzajem kontaktu. Czasem, wstępuje na ziemię i marzy.
Jeśli nie masz czasu dla swoich dzieci, to zgaś telewizor.
Nikt nie jest na tyle bogaty, aby móc kupić sobie odrobinę więcej czasu, a jednocześnie nikomu nie brakuje na tyle środków, aby mógł sobie pozwolić na stracenie go. Czas jest najcenniejszym skarbem, jakim dysponujemy, a najtrudniej go odzyskać, gdy go raz stracimy.
Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.
Czasu nie można zatrzymać. Nie można go także odzyskać. Czas, którego nie wykorzystaliśmy, jest na zawsze stracony. W związku z tym jedynym właściwym podejściem do czasu jest taki, aby korzystać z każdej chwili maksymalnie efektywnie.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ to, co przeszło, nigdy nie wróci. Cieszmy się więc każdym momentem, jaki nam daje życie.
Nie liczymy czasu, który mija, ale czas, który zostaje. Każda chwila jest droższa, jeśli wiemy, że jej mniej.
