Czy to nie dziwaczne, że często nie potrafimy docenić pełni chwili, dopóki nie przeminie i nie staje się wspomnieniem? Czas jest jak rzeka, której nie możemy pohamować.
Czas to rzecz najbardziej cenna, jaką można stracić. Bo można go tylko stracić. Raz wykorzystany, już nigdy nie wróci.
Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo płynąca woda, którą dotknąłeś, już przepłynęła i nigdy nie powróci. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odtworzyć. Marnotrawienie swojego czasu na rzeczy nieistotne oznacza marnotrawienie swojego życia.
Czas to rzeka, której brzegiem jest teraźniejszość, źródłem przyszłość, a przepływ to przeszłość.
Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają, bardzo szybki dla tych, którzy się boją, bardzo długi dla tych, którzy się smucą, bardzo krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Wysłuchajcie, jeśli mogę was poprowadzić przez świat. Wszyscy jesteśmy pasożytami czasu, wszytko od nas spada, rodząc strach i nadzieję. I trzeba też powiedzieć bardzo dokładnie, że niewielu z nas potrafi wykorzystać to co otrzymał.
Czas to rzecz najcenniejsza dla życia; to jedyna rzecz, której nie można naprawić.
Tak łatwo zapominamy, że wszystko może się zatrzymać w jednej chwili.
