Czas jest najważniejszym zasobem, jakim dysponuje człowiek. Każda minuta, która przemija, jest straconą okazją. Czas jest czymś, czego nie możemy odzyskać, dlatego tak ważne jest, aby go dobrze wykorzystać.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tych samych wód dwa razy, bo woda, której dotknąłeś, jest już daleko, a nadchodzi nowa.
Czy jest coś bardziej cennego niż czas? To on przyjmuje, poznaje, odnosi, utrzymuje, pokonuje wszystko. Czas może więcej niż siła natury, bo on sam aby nazwać, nie jest czymś, co trwa a co czyni, że wszystko trwa.
Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Czas jest tylko iluzją, szczególnie przechodzący bez sensu. Czas jest czekaniem na coś, co nigdy nie przychodzi. Musisz nauczyć się żyć jeden dzień na raz. Człowiek myśli, że ma cały czas na świecie. Ale to nieprawda. Jedyne co masz, to to, co teraz
Życie to w jakiś sposób nędza. Najwięcej zmartwień dostarcza nam przyszłość. Dlatego, jak pokazują starożytne zasługi, najdoskonalszeń dzięki mądrości, doszli do tego, iż żyli każdym dniem jak odrębnym życiem i omam smutku wpół usypiał ich pokój i odpoczynek.
A może po prostu nic? Pustka? Sen bez snu? Ciemność?
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tych samych wód dwukrotnie, bo woda, której dotknąłeś, pływa dalej i inna przepływa do ciebie. Tak samo chwile, które bardzo chciałbyś utrzymać, uciekają z twoich rąk, pozostawiając ci jedynie wspomnienia.
Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.
Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.
