Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Nie licz godzin, które mijałeś, bo to czas przeszły. Nie oczekuj godzin nadchodzących, bo to czas przyszły. Cień twojego poprzednika już dawno przeminął, a cień twojego następcy jeszcze nie nadszedł.
Jutro nie jest zagwarantowane nikomu, ani młodemu, ani staremu.
Czas jest jak rzeka, nie możemy dotknąć tych samych wód dwa razy, ponieważ płynący strumień, który przemknął, już nigdy nie wróci. Ciesz się każdym momentem.
Czas to zasób, którego nie można kupić, nie można go odzyskać, nie można go zatrzymać. Czas nie zna litości, nie czeka. Czas niczym rzeka, płynie nieustannie do przodu, niewzruszenie. Po każdym straconym dniu jesteśmy o jeden dzień bliżej naszego ostatecznego celu.
Przeszłość należy do historii, przyszłość do Boga, czas teraźniejszy jest własnością Mądrości. Czas jest jak rzeka, płynąca stąd, wypełniona obrazami i emocjami.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Czas to najcenniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać. Gdy go stracisz, nigdy go nie odzyskasz. Dlatego tak ważne jest, aby go doceniać i wykorzystywać najbardziej efektywnie, jak to tylko możliwe.
Jak to mówią – czas nie guma, budzik nie sanki.
Dwie rzeczy wypełniają umysł zawsze nowym i wzrastającym podziwem i czcią, im częściej i wytrwalej się zastanawiamy: gwieździste niebo nade mną i moralny prawy wewnątrz mnie.
