Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.
Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.
Czas to pies goniący własny ogon. Im bardziej się spieszy, tym bardziej oddala się od celu.
Dwie rzeczy wypełniają umysł zawsze nowym i wzrastającym podziwem i czcią, im częściej i wytrwalej się zastanawiamy: gwieździste niebo nade mną i moralny prawy wewnątrz mnie.
Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Przekształca uczniów w mistrzów, nadając im mądrość zapłatą za doświadczenie, a wtedy nawet najmroczniejsza chwila staje się cenną lekcją
Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć dwa razy, ponieważ woda, której dotknąłeś już uciekła i nigdy nie powróci
Trzeba pamiętać, że żyłam przeszłością, a to zabiera człowiekowi zbyt dużo czasu.
Nie mówimy, że coś jest stracone, dopóki nie tracimy czasu. Ale nawet jeśli zmarnowany czas jest rzeczą najbardziej bezwartościową, watrość czasu nie jest znana wszystkim.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda której dotknąłeś jest już daleko, a nadchodząca woda nie jest jeszcze tutaj.
