Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Czas jest jedyną sprawą, której rzeczywistej istoty nie rozumiemy. Ucieka zbyt szybko, kiedy bawimy się bez trosk, a przemieszcza się zbyt powoli, kiedy smucimy się i tęsknimy.
Czas to jedynie koncepcja stworzona przez człowieka, nieubłagana, a zarazem nieuchwytna. Ucieka tam, gdzie chce i kiedy chce, bez względu na nasze pragnienia i oczekiwania. Gdy go marnotrawimy, zniknie bezpowrotnie, a gdy go oszczędzamy, nigdy nie jesteśmy pewni czy rzeczywiście go oszczędziliśmy.
Nie sztuką jest umrzeć, ale przeżyć. Czas, który każdy dostaje na życie, jest tak samo długi, tylko go inaczej wykorzystujemy. Każda chwila jest bezcenna, jeśli znamy jej wartość.
Święci żyją swoim własnym czasem.
Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda jest zawsze nowa. Jednak to, co widzisz, zależy od tego, jak patrzysz.
Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Człowiek, który nie zrozumie tego, nigdy nie rozumie niczego.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Czas jest rzeką, która niesie wszystko, co mamy, nieubłaganie w kierunku jednego miejsca, miejsca, w którym zaczyna się i kończy wszystko.
