Czas jest wymiarem, w którym występuje fenomen miłości, ale także fenomen zła. Kontrola czasu oznacza kontrolę tych dwóch zagadnień.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Nawet jeśli starasz się żyć w pełni, czasami zapominasz o prawdziwym znaczeniu życia. Czas jest nieubłaganym nauczycielem, przypominając, że czasem mniej znaczy więcej, a każda chwila jest bezcenna.
Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.
Czas jest jedyną rzeczą, której nie można namierzyć. To jest bezcenne i gdy raz mija, nigdy nie powraca.
Życie jest piękne tylko dlatego, że jest przemijające. Po co by nam było cokolwiek cenić, skoro wszystko by było wieczne? Są na świecie rzeczy bezcenne, ale nie ma nic cenniejszego od czasu, bo to on decyduje o naszej wartości.
Możesz być z kimś przez dwa lata i nie poczuć nic szczególnego. Możesz być z kimś przez dwa miesiące i poczuć wszystko. Czas to nie miernik.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo prąd, który przepłynął, nigdy nie przepłynie podwójnie. Ciesz się każdym momentem.
Czas to największy nauczyciel, niestety zabija wszystkich swoich uczniów.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego życie jest zrobione.
