Czas to nie to, co pokazuje zegar, to coś, co mija w nas, nie na zewnątrz. To coś, co zapełnia nas mysłami, wspomnieniami, nadziejami, czasem strachem.
Czasami musimy przestać analizować przeszłość,
przestać planować przyszłość, przestać zastanawiać
się co tak naprawdę czujemy, przestać decydować
rozumem co chce czuć serce. czasem musimy po prostu
powiedzieć sobie “niech się dzieje co chce” i iść dalej.
Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów. Czasem to co myślimy, że jest konieczne, wcale takie nie jest. A to, co uważamy za zbyteczne, okazuje się być kluczowe. Czas ujawnia prawdę.
Przeszłość należy do historii, przyszłość do Boga, czas teraźniejszy jest własnością Mądrości. Czas jest jak rzeka, płynąca stąd, wypełniona obrazami i emocjami.
Czas jest najcenniejszym darem, jaki możemy dać drugiej osobie. Bo kiedy dajemy swój czas, dajemy część swojego życia, której już nigdy nie odzyskamy.
Czas to dobry nauczyciel.
Nie wiedziałam jak sobie umeblować czas.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Często mówimy, że czas leci, rozmyślając o przemijaniu. Ale czy kiedykolwiek zatrzymałem się, aby pomyśleć o tym, ile godzin, minut i sekund otrzymuję do życia każdego dnia? Chwile, które są mi dane, to nieodzowna część mojego istnienia, bez której nie mógłbym istnieć.
