Mądrość czasu

 Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.

 Czas jest krótki dla tych, którzy świętują, ale dla tych, którzy cierpią, wydaje się nieskończony. Czas jest zatem względny i różni się dla każdego człowieka.

 Czas jest tym jedynym klejnotem, którym rzucamy nie zastanawiając się nad jego wartością. Często mija zanim zdajemy sobie sprawę z jego wartości.

 Nawet najdłuższy czas nie wystarcza, kiedy kocha się jakieś miejsce miłością tak zachłanną.

 Czas jest błogosławieństwem nietrwałości, przypomnieniem o przemijalności, który pomaga nam docenić chwilę. Człowiek, który zna wartość czasu, nigdy go nie marnuje, ale korzysta z każdej sekundy z wyrazem wdzięczności na twarzy.

 Czas jest tym, co najbardziej cenne. To surowiec, którego wszyscy otrzymujemy w jednakowej ilości. Nie możemy go kupić, nie możemy go odzyskać. Oddajemy go na różne sposoby, często nie zauważając, jak cenny jest każdy przemijający moment.

 Czas jest najważniejszym zasobem, jakim dysponuje człowiek. Każda minuta, która przemija, jest straconą okazją. Czas jest czymś, czego nie możemy odzyskać, dlatego tak ważne jest, aby go dobrze wykorzystać.

 Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.

 Czas jest bezlitosny. Czas to najważniejsze co mamy. Ludzie zrozumieją to dopiero wtedy, gdy czasu już nie będzie. I tak to jest zawsze.

 Już za późno pojąłem jak krótki jest kawałek czasu, jaki nam żyć dany. Życie to jestła, która samą siebie pożera.