Nie czekaj. Pora nigdy nie będzie idealna. Zaczynaj tam, gdzie jesteś, i używaj tego, co masz, mając nadzieję zrobić z tego, co chcesz.
Już za późno pojąłem jak krótki jest kawałek czasu, jaki nam żyć dany. Życie to jestła, która samą siebie pożera.
Czas jest tym, co najbardziej cenne. To surowiec, którego wszyscy otrzymujemy w jednakowej ilości. Nie możemy go kupić, nie możemy go odzyskać. Oddajemy go na różne sposoby, często nie zauważając, jak cenny jest każdy przemijający moment.
Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.
Czas jest najmądrzejszym doradcą. Czas pomaga nam przekonać się, do kogo naprawdę możemy odczuwać uczucia, a kogo po prostu zauważamy. Ostatecznie, czas wywołuje odpowiednie emocje wobec odpowiednich osób.
Czas jest tym, czego najbardziej potrzebujemy, ale tego, co najgorzej wykorzystujemy.
Czas jest jak rzeka, której wody toczą się nieustannie w przód, nie można wejść do tej samej rzeki dwukrotnie.
Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Czasem o byle cień człowiek ma żal
do człowieka. A życie jak cień ucieka.
