Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Mamy tak mało czasu dla nauki, a tyle na niewiedzę. Tyle na pokusy i tyle na zastanawianie się, które wybrać. Tak mało na miłość, a tyle na to, aby ją odrzucić.
Czas nie odtwarza tego, co tracimy.
Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.
Patrz w przyszłość, bo nie żyjemy tylko dla obecnej chwili.
Bo kiedy nadchodzi wieczór,
wszystkie wspomnienia wracają.
Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.
Pomyślność jest kwestią czasu, dyscypliny osobistej i zapału. Nie możesz zrezygnować. Musisz pracować z passioną wszystko, co masz.
Czas jest miejscem spóźnień.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo woda, której dotknąłeś już płynie dalej. Ciesz się każdym momentem życia
