Czas jest tym, czego najmniej nam wystarcza, a jest to jedyne, co mamy. Zrozumienie tego paradoksu jest początkiem mądrości.
Czas jest najcenniejszym skarbem, który posiadasz. Możesz posiadać niezliczone skarby, ale bez czasu jednak są bezwartościowe.
Czas jest postrzegany jako coś nieosobistego, obiektywnego, jako swoisty format, w którym istnieje całe nasze życie, gdy na prawdę jest – niejako paradoxalnie – najosobistowszym aspektem naszego bytowania.
Czas nie odtwarza tego, co tracimy.
Nie wahaj się być szczęśliwym, bo to są dobre czasy. Żyjemy, to zawsze są dobre czasy.
Życie jest przecież...dosyć bolesną formą spędzania czasu.
W każdym momencie czasu kryje się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym momencie czasu kryje się wieczność.
Czas leczy rany, prawda? -Chyba tak, tylko trzeba dać mu szansę.
Czas jest najbardziej cennym zasobem, które mogą posiadać ludzie. Nie można go zatrzymać, nie można go kupić, nie można go odzyskać. Możesz jedynie decydować, jak go będziesz wykorzystywać.
Czas jest najwspanialszym przekleństwem. To, co nim zyskujemy, jest zapłatą za to, co tracimy. Czas zawsze mówi prawdę.
