Nie liczymy czasu, który mija, ale czas, który zostaje. Każda chwila jest droższa, jeśli wiemy, że jej mniej.
Czas jest rzeką, która zmywa wszystko, co tworzymy. Czas jest prawdą należącą do wszystkich, ale nie każdego. Czas jest lekiem na rany i balsamem dla serca.
Czas to największy nauczyciel, niestety zabija wszystkich swoich uczniów.
Czas to jedyny sprawiedliwy sędzia, rozstrzygający spór o wartość człowieka. Kto zasiedział się na przystanku bytu, ten nigdy nie zrozumie sensu podróży.
Czasem wydaje nam się, że życie przecieka nam przez palce. Czujemy to na przykład wtedy, gdy widzimy jak nasze dzieci gwałtownie dorastają, albo jak starzeją się nasi rodzice. Ale zapominamy, że tak samo jak one, my sami też jesteśmy poddani tej samej nieubłagannej zmianie.
Są tacy złodzieje, których prawo nie karze,
choć kradną człowiekowi to, co najdroższe: czas.
Czas to rzeka, która nieustannie płynie, nie zważając na to, czy jesteśmy gotowi iść z prądem, czy też wolimy tkwić w miejscu.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo płynąca woda, którą dotknąłeś, jest już daleko i ta, która przyjdzie, jeszcze nie nadejdzie.
Czas, podobnie jak woda w rzece, nieustannie płynie. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili.
Czas przemija nieubłaganie. Nie czeka na nas. Nie wraca. Czym jest więc czas? To nasza cenna waluta, którą możemy wydawać tylko raz. To nasza kolejność, której nie możemy zmienić. Czas to nasze życie.
