Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.
Grunt nie przywiązywać się do niczego. Do czego się przywiążesz, to chciałbyś zatrzymać. A zatrzymać w życiu nie można nic.
Czas, który widzimy w minutach, godzinach, dniach, miesiącach i latach, jest tylko jedną stroną realności. Druga strona, równie ważna, jest nasze postrzeganie czasu.
Uciekając się do wyobraźni, uciekamy w czasie.
Nie marnuj czasu, bo to jest materia, z której jest zrobione życie.
Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.
Upływający czas jest zawsze nieprzyjazny, jest straszliwą rzeczywistością, która zabija nasze słodkie marzenia, mówi do nas 'nie jestem jedynie beztroskąflirtową chwilą, jestem rzeczywistością, twoją rzeczywistością.'
Czas to najcenniejszy skarb, który nam dano. Czym go szparciej zużywamy, tym więcej go mamy.
Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.
Nie mierzę swojego życia liczbą oddechów, które zrobiłem. Mierzę je momentami, które zapierają mi dech w piersiach.
