Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.
Czas jest najcenniejszym skarbem, który posiadasz. Możesz posiadać niezliczone skarby, ale bez czasu jednak są bezwartościowe.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?
Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają... Bardzo szybki dla tych, którzy się boją... Bardzo długi dla tych, którzy się smucą... Bardzo krótki dla tych, którzy się cieszą... Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest tym, czego najmniej nam wystarcza, a jest to jedyne, co mamy. Zrozumienie tego paradoksu jest początkiem mądrości.
Zawsze będzie czas, żeby powiedzieć "nie", ale pora skończyć z użalaniem się nad sobą.
Był kiedyś świat,
który znaliśmy,
ale poszedł naprzód.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknąłeś, pójdzie już dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.
Nie licz godzin, które mijałeś, bo to czas przeszły. Nie oczekuj godzin nadchodzących, bo to czas przyszły. Cień twojego poprzednika już dawno przeminął, a cień twojego następcy jeszcze nie nadszedł.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ woda, którą przechodzisz nie przestaje płynąć. Mistrzem jest ten, kto wykorzystuje moment i złapie jego niepowtarzalność.
