Rak czasu zżera nas po kawałku.
Czas zatrzymuje się w miejscu.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo woda, której dotknąłeś już przepłynęła. Taka jest podstawa życia.
Najlepiej wykorzystane są te godziny, które odbieramy innym.
Czas jest tym, co mierzy, nie to, co mierzone; jest to, co przepływa, nie to, co przepływne; jest to, co trwa, nie to, co trwałe.
Czas jest najważniejszym zasobem, którego używamy. Daje nam możliwość, ale równocześnie jest ograniczony. Jak na paradoks, wiele osób go marnuje, nie doceniając jego wartości. Czas, który upłynął, nigdy nie wróci.
Znaleźliśmy się w miejscu, gdzie czas zamarł, a wspomnienia nie miały dostępu.
Cokolwiek robimy, to zawsze będziemy zmierzać do przyszłości. Nawet jeśli wspominamy przeszłość, to robimy to z myślą o teraźniejszości i przyszłości. Czas nie jest nam obojętny, nie możemy mu być obojętni my.
Czas to rzeka, na której płyniecie, ale rzeka to drobinka was. Gdybyście tylko zostawili sobie czas, sami bylibyście nieśmiertelni. Czas to iluzja.
Czas jest królikiem, który zawsze ucieka. Czasami maksymalnym wysiłkiem udaje nam się go złapać za ogon, ale on zrywa się i ucieka, pozostawiając nas z pustymi rękami.
