Trzeba pamiętać, że żyłam przeszłością, a to zabiera człowiekowi zbyt dużo czasu.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tych samych wód dwukrotnie, bo woda, której dotknąłeś, pływa dalej i inna przepływa do ciebie. Tak samo chwile, które bardzo chciałbyś utrzymać, uciekają z twoich rąk, pozostawiając ci jedynie wspomnienia.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Czas to rzecz, której najbardziej potrzebujemy, ale której najmniej dobrze używamy. Zdajemy sobie z tego sprawę dopiero w momentach, gdy go brakuje.
To nie czasu nam brakuje, tylko skupienia.
Ludzie są dziwni. Mając czas, marnują go, potem gdy już go nie mają, desperacki próbują zatrzymać to, co nie zatrzymuje się nigdy.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego miejsca dwa razy, bo przepływająca woda jest zawsze nowa. Jednak to, co widzisz, zależy od tego, jak patrzysz.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ to, co przeszło, nigdy nie wróci. Cieszmy się więc każdym momentem, jaki nam daje życie.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, której dotknęliśmy, przepłynie już dalej. Życie zbyt krótkie, aby spędzić je na gniewie.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
