Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.
Daj mi, Boże, obojętność do rzeczy, które ode mnie nie zależą, odwagę, by zmieniać te, które mogę zmienić, i mądrość, by rozróżnić jedno od drugiego.
Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.
Czas jest bardziej cenny niż złoto. Możesz zdobyć więcej złota, ale nie możesz zdobyć więcej czasu. Kiedy go tracisz, nie możesz go odzyskać.
Czas jest najlepszym nauczycielem, niestety zabija wszystkich swoich uczniów. Czasem to co myślimy, że jest konieczne, wcale takie nie jest. A to, co uważamy za zbyteczne, okazuje się być kluczowe. Czas ujawnia prawdę.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo woda, której dotknąłeś, już płynie dalej. Wykorzystaj każdą minutę.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas to coś, czego nie da się kupić, nie da się go przywrócić ani zatrzymać. Czasu nie możemy kontrolować, możemy tylko decydować, co z nim zrobimy. To cenny dar, który każdego dnia otrzymujemy, ale nie potrafimy docenić.
Czas jest najmądrzejszym z doradców. Czas pokazuje nam co jest naprawdę ważne, a co tylko chwilowe. Kiedy upływa, stajemy się mądrzejsi, lecz także bardziej świadomi ulotności życia.
Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać jest... czas – dajesz mu w ten sposób cząstkę swojego życia, której już nie odzyskasz.
