Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Możesz użyć go, ale nie możesz go odzyskać. Jeśli stracisz go raz, nigdy go nie odzyskasz.
Czas jest najważniejszym składnikiem życia. Można żyć bogato mając niewiele pieniędzy, ale nie da się żyć pełnią życia nie mając czasu.
Czas to cenny skarb, którego nie wolno marnować. Kiedy go stracisz, nigdy już go nie odzyskasz. Z każdą chwilą, która mija, umieramy troszkę.
Czas jest jak rzeka, w którą nie można wejść dwa razy. Cień, który rusza się naprzód, nigdy nie wraca do straconego miejsca. Lecz ludzie mają nadzieję, że czas wróci, że będzie tak, jak była młodość. To w ogóle nie jest możliwe.
Czas jest wymiarem, w którym występuje fenomen miłości, ale także fenomen zła. Kontrola czasu oznacza kontrolę tych dwóch zagadnień.
Czas to rzecz najbardziej cenna, jaką można stracić. Bo można go tylko stracić. Raz wykorzystany, już nigdy nie wróci.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radością, ale dla tych, którzy kochają, czas to wieczność.
W każdym momencie czasu kryje się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym momencie czasu kryje się wieczność.
Czas jest jak rzeka, nie możesz dotknąć dwa razy tego samego miejsca, bo przepływa do następnego. Czas jest nienawiązalny, niepowstrzymany, niewidzialny, nieskończony i wieczny. Czy możemy go zrozumieć? Czy możemy go zatrzymać? Czy możemy chwycić go? Czy możemy go zobaczyć? Czy możemy to przetrwać?
Gdzie nie ma wartości, tam czas się dłuży, tam ludzie się nudzą.
