Czas jest jak rzeka, w której nie można dwa razy postawić stopy, z obawy, że drugi raz to już nie będą te same wody, które minęły. Czas, jak rzeka, nieustannie się przemieszcza, kształtuje i przekształca wszystko w swoim związku.
Czas - to rzecz najcenniejsza, którą mogą nam dać. Nie możemy go kupić, ale możemy go stracić. I kiedy go stracimy, nie możemy go odzyskać.
Czas leczy rany.
Czas to rzecz najbardziej cenna, jaką można stracić. Bo można go tylko stracić. Raz wykorzystany, już nigdy nie wróci.
Bez względu na to jakie ma się wspomnienia, dobre czy złe, przeszłość nigdy nas nie opuszcza.Choćby ją zapakować w pudła i upchnąć w jakiejś szafie, tak jak pudła z gratami, które się przechowuje, lecz nigdy nie otwiera, i tak pewnego dnia, kiedy dopadnie nas prawdziwy świat, idziemy do tej szafy i przeglądamy zawartość pudeł.
Im więcej mamy czasu na wykonanie jakiejś pracy, tym więcej czasu nam ona zabiera.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.
Daj mi jeszcze trochę czasu! Daj mi jeszcze godzinę! Tak błagają umierający... Czas jest najcenniejszym skarbem.
Czas to rzecz najcenniejsza dla życia; to jedyna rzecz, której nie można naprawić.
Mamy tak mało czasu dla nauki, a tyle na niewiedzę. Tyle na pokusy i tyle na zastanawianie się, które wybrać. Tak mało na miłość, a tyle na to, aby ją odrzucić.
