Czas jest rzeką, którą płyniemy. Rzeka jest czasem, który nas nosi. Ta rzeka jest rzeką istnienia. To co zdarza się w niej, to jest rzeczywistość. Życie jest rzeką i każdy człowiek jest tym, co wynurza się z rzeki, stąd człowiek jest różny w każdym kolejnym momencie. Rzeka zawsze płynie.
Nie doceniamy pełnej wartości czasu, dopóki nie zdajemy sobie sprawy, że go marnujemy. Każda znikoma sekunda ma swój własny, niepowtarzalny pulpit, na którym możemy zapisać tylko jedną rzecz. Gdy ten czas minie, nie wróci.
Czas to najcenniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać. Gdy go stracisz, nigdy go nie odzyskasz. Dlatego tak ważne jest, aby go doceniać i wykorzystywać najbardziej efektywnie, jak to tylko możliwe.
Czas, który widzi zdarzać się wszystko, czeka na pamięć, która zapomina o wszystkim. Czas zabiera nasze dzieci, niszczy nasze miłości, nasze zdrowie, nasze życie. Czas nie czeka na nic.
Czas to nie to, co zegarek pokazuje. Czas to to, co dzieje się w nas, i co my sami czynimy. Przyszłość jest tajemnicą. Przyszłość zależy od tego, co robimy w teraźniejszości.
Czas zatrzymuje się w miejscu.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami. Są chwile, które są na wagę złota i mój czas nie jest mierzony liczbą dni, ale liczbą tych złotych chwil.
Czas, ten kosmiczny rzemieślnik, majsterkujący w swym niematerialnym warsztacie, zawsze działa w kierunku doskonałości. Nie spieszy się, nie obawia się późności. Czekania na odpowiedni moment, na tę optymalną chwilę.
Człowiek, który odczuwa, jak cenny jest każdy moment, zrobi coś z tego. To jest główna różnica między nami, a nimi.
