Ważne jest tylko to, co robimy z naszym czasem. Kochać, cierpieć, myśleć. Reszta to tylko puste milczenie. Panie, ten czas, który nam dałeś, czas naszego życia, jest zbyt krótki. Możemy go stracić, nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy go zmarnować, nie zwracając uwagi. Ale czas to jest życie. A życie to jest w naszych sercach. Tylko Ty, Panie, możesz nam dać więcej czasu, więcej życia.
Zebranie to najbardziej pracowity sposób tracenia czasu.
Mamy w życiu nie tylko swoje miejsce. Mamy również wyznaczony czas.
Dawno, dawno temu, nie jest już teraz, a teraz nie będzie nigdy więcej. Minuta to coś, co nie wraca.
Proszę pamiętać, że "trwonienie czasu" to najwłaściwsza metafora śmierci.
Czas jest niczym rzeka, nie możemy dotknąć tej samej wody dwukrotnie, bo woda, której dotknęliśmy przepływa, a przychodzi nowa. To samo dotyczy czasu.
Ten, kto nie wie, co to jest życie, jak może wiedzieć, co to jest czas, w którego ramach to życie się przemierza?
Czas jest jak rzeka. Nie można dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda zawsze będzie inna. Ciesz się każdym momentem życia.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt bystry dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy się smucą, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Czas jest jak rzeka, którą nie można przekroczyć dwa razy na tym samym miejscu, zawsze płynie, niezmiennie zmieniając wszystko w swoim otoczeniu.
