Czasem, kiedy człowiekowi jest bardzo ...

 Niezależnie od tego, co mówi nasze sumienie,
ile przyswoiliśmy doktryn, ile etycznych kwestii
przeżuliśmy, połknęliśmy i spróbowaliśmy przetrawić, ostatecznie zawsze bierzemy najgroźniejszą
posiadaną broń i ruszamy do walki...

 Jak mię oburza Przysłowie,Co złego człeka psem zowie!Ileż mój pies donieść gotówZłym ludziom obych przymiotów!

 Nie chcę już więcej kochać,
cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy,
których nie potwierdza życie

 Nie warto mówić czegoś,
co mogłabym zapamiętać,
a co okazałoby się
zwykłym oszustwem.

 Najlepszym sposobem, by uniknąć rozczarowania, to nie oczekiwać niczego od nikogo.

 Zbyt wielu ludzi wydaje pieniądze, których NIE ZAROBILI, na rzeczy, których NIE POTRZEBUJĄ, by zaimponować ludziom, których nie lubią.

 Wszystko, co należy do człowieka, posiada pieczęć czasu.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 Są pewne rzeczy, pewne słowa, które
wylatują z ust i których nie da się już cofnąć.

 Zaiste, chciałoby się powiedzieć,
że ludzie są diabłami na ziemi,
a zwierzęta dręczonymi
przez nich duszami.