Świat jest pełen oziębłości, ponieważ ...

 Człowiek nie ma prawa sądzić innego człowieka i nie może brać prawa w swoje ręce.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Zaledwie jeden człowiek na milion potrafi myśleć tak, że przynosi to korzyść jemu i innym.

 Najbardziej kochamy te osoby
i te miejsca, przez które wylaliśmy najwięcej łez.

 Istoty owe, z pozoru słabe i kruche, że dość upadku z sześćdziesięciu stóp, aby się każda w kałużę czerwoną rozbryzgnęła, przedstawiają, przez wrodzoną chytrość, niebezpieczeństwo gorsze od wszystkich razem wirów i raf
Pierścienia Astrycznego!

 Tego gatunku ludziom nic się nie grozi, nim nie spełnią swego zadania.

 Świat to społeczeństwo rodzaju ludzkiego.

 Każdy potrafi powiedzieć, że mu zależy... lecz mało kto potrafi to pokazać.

 Miej nawet mały rozum, ale swój.

 Jak cudownie byłoby móc,
przyprowadzić z powrotem
z nieba kochaną przez nas
osobę, aby spędzić z nią tylko
ten jeden, jedyny, ostatni
dzień na ziemi...