Czasem trzeba zmarnować czas na niewłaściwą osobę by dostrzec ogromne znaczenie drugiej.

 Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Niektórym ludziom, aż się chce przybić piątkę!
W twarz...
Krzesłem...

 Żeby głosić kłamstwo, trzeba systemu – profesorów, gazet, ideałów, promowanych bohaterów prasowych, itd. Ale żeby głosić prawdę, wystarczy jeden człowiek.

 Nie lubię opowiadać o sobie. Niech mówi o mnie to, co robię.

 Jestem tym kim jestem. Jeżeli nie potrafisz mnie zaakceptować, odejdź. Oboje będziemy szczęśliwi.

 Niechże pan nie posługuje się obcym wyrazem „ideały”.
Przecież na określenie tego mamy piękne rodzime słowo: kłamstwa.

 Każdy człowiek jest melodią. Ja jestem dla ciebie, ty dla mnie pieśnią.

 Lepiej otaczać się ludźmi nudnymi ale dobrymi  lojalnymi i przewidywalnymi niż żyć z błyskotliwym w niepewności co przyniesie następny dzień, godzina, minuta...

 Jeśli człowiek zbyt dużo myśli, znika wszelka wiara.