Fundamentalnym faktem ludzkiej egzystencji jest człowiek z człowiekiem.

 Jeśli postąpiłam słusznie, to dlaczego się czuję, jakbym zrujnowała sobie życie?

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Gdy mówisz prawdę, nie potrzebujesz sobie niczego przypominać.

 W jakimś momencie trzeba dopuścić
do siebie myśl, że ktoś już nie wróci i nie będzie "długo i szczęśliwie".

 By się zbliżyć do drugiego człowieka, trzeba oderwać się od siebie.

 Człowiek jest tylko człowiekiem - i to z trudnością.

 Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Talent wypracowuje, geniusz stwarza.

 Jedyny człowiek, któremu rzeczywiście potrzebny bywa frak, to człowiek z dziurą w spodniach.