Tonem podstawowym w harmonii rodzinnej ...

 Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień
przypadający na jednego człowieka.
Podobno dostajemy ich tyle ile
jesteśmy w stanie udźwignąć.

 Pozwól innym wieść małe życie, ale nie sobie.
Pozwól innym kłócić sie o nieistotne szczegóły,
ale nie sobie. Pozwól innym płakać z byle
powodu, ale nie sobie. Pozwól innym zostawić
swoją przyszłość w czyichś rękach, ale nie sobie.

 Ludzie, zauważyłem, lubią takie myśli, które nie zmuszają do myślenia.

 Ludzie niechętnie wyzbywają się wad: wolą je równoważyć zaletami.

 To dziwne, ale kiedy człowiek się czegoś boi i oddałby wszystko, byle tylko spowolnić upływ czasu, czas ma okropny zwyczaj przyspieszania swego biegu.

 Potęga fantazji tłumu jest ogromna. Nawet jeśli duch błądzi.

 Szlachetny człowiek nie boi się ani ciemności, ani światła.

 Miałem ochotę przestać istnieć. Nie,
nie popełnić samobójstwo, nie umrzeć
ale przestać istnieć. Zamienić się w nic.

 Preferuję znajomości przesycone przyjacielskimi obelgami niż nadmierną słodkością.

 Teraz potrzebowałabym osoby, która ze mną usiądzie, poda mi kubek gorącej herbaty
i nie pytając o nic pomilczy ze mną.