Nie ma lustra, które by ...

 Mówią, że najpiękniejszy uśmiech
ma ten, który wiele wycierpiał.

 Lubię ludzi, ale widzę,
jak często są fałszywi.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 Każdy człowiek może umierać jako bogacz, jeśli zdecyduje się żyć jak biedak.

 Człowiek myśli, że kogoś zna, a potem okazuje się, że wcale tak nie jest.

 Kto się złym czuje, tego zarzut wzruszy;
Cienia się swego boi hipokryta,
Gdy go wewnętrzne przeświadczenie głuszy;
Ubezpieczona w niewinności swojej,
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.

 "Zło to zło, Stregoborze. Mniejsze, większe, średnie, wszystko jedno, proporcje są umowne a granice zatarte. Nie jestem świątobliwym pustelnikiem, nie samo dobro czyniłem w życiu. Ale jeżeli mam wybierać pomiędzy jednym złem a drugim, to wolę nie wybierać wcale."

 Rzeczywistym staję się to, co człowiek chce, by rzeczywistym było.

 Człowiek uczy się przez cale życie, z wyjątkiem lat szkolnych.

 Dużo ludzi nie wie, co robić z czasem – czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.