Ludzie to przezabawne istoty, ale czasem są nie do wytrzymania.

 Wolność fascynuje i napawa lękiem, dlatego zmusza, by nasza postawa wobec niej nie była nieokreślona.

 Ci, których świat nie był wart, zostali zamęczeni.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Nie jestem chory, tylko zmęczony. Zmęczony samotnością...

 Nie jestem gadułą. Chyba, że złapię z kimś kontakt, wtedy dostaję słowotoku.

 To człowiek chory, tak, jak i ty. On nie pogardzam tylko nikomu nie wierzy.

 Ja nie szukam, ja znajduję.

 Człowiek, jak kot, do miejsca się przyzwyczaja.

 Szlachetny człowiek nie boi się ani ciemności, ani światła.