Ideał dany jest człowiekowi po ...

 Gdzieś czytałam, że dojrzewając, człowiek otrzymuje taką twarz, na jaką sobie zasłużył.

 Człowiek jest dla człowieka pierwszą rzeczywistością.

 Zwierz walczy ze zwierzęciem, boi się człowieka,Człowiek walczy z człowiekiem, od ducha ucieka.

 Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.

 Jestem kimś, kto umiera w środku, ale mimo to nadal ma trochę nadziei na coś niemożliwego.

 Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Są słowa, które zawsze wywoływać będą morza łez. I są takie osoby na myśl, o których zawsze zasypie nas lawina wspomnień.

 Człowiek, który żyje jak zboże, staje się słomą historii.

 Lepiej powiedzieć coś dobrego o złych ludziach niż coś złegoo dobrych.

 Społeczeństwo musi koniecznie dowartościować znaczenie pracy i na nowo "wytarować" stosunek między człowiekiem a pracą. Czyż kryzys pracy z jego bólami porodowymi nie jest przypadkiem wołaniem o człowieka jutra?

 Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez - nie jest prawdziwym człowiekiem.